محمد هادی محمدی (به دنیا آمده در سال ۱۳۴۰ برابر با ۱۹۶۱ میلادی در تهران) پژوهشگر و نویسنده داستان‌های کودکان است.
او بزرگ شده تهران است. در دوره پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ دبیرستان را به پایان رسانده و پس از آن از بیست و دو سالگی نوشتن را به‌طور حرفه‌ای برای بزرگسالان و کودکان آغاز کرده‌است. نخستین داستانی که منتشر کرده‌است- فضانوردها در کوره آجرپزی (۱۳۶۷) است که زندگی دو کودک روستایی را که در کوره آجرپزی کار می‌کنند، روایت می‌کند.[۱] این داستان در سال ۱۳۶۸ برنده عنوان کتاب سال از سوی مجله سروش نوجوان شد. پس از آن او تا سال ۱۳۷۳ چندین عنوان کتاب دیگر منتشر کرد. از این سال به شاخه‌ای دیگر از کار در حوزه ادبیات کودکان یعنی نقد و پژوهش نیز پرداخت. از سال ۱۳۷۵ به همراه زهره قایینی کار بزرگ پژوهش روی موضوع تاریخ ادبیات کودکان ایران را آغاز کرد.[۲] محمدی از پایه گذاران موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان و یکی از دو نویسنده اصلی مجموعه ده جلدی تاریخ ادبیات کودکان ایران است. در کنار آن محمدی در زمینه‌های دیگر نقد و پژوهش و همچنین داستان‌نویسی در حوزه ادبیات کودکان و بزرگسالان نیز کار کرد. او طرح آموزش خلاق از راه ادبیات کودکان را در ایران از سال ۱۳۷۷ پایه گذاشت که برآیند آن چندین کتاب آموزشی ویژه در این حوزه است. محمدی همچنین در حوزه ترجمه متن‌های تئوریک ادبیات کودکان فعال است.[۳] او در سال ۲۰۰۶ برای نوشتن آثارش در زمینه ادبیات کودکان و نوجوانان از سوی شورای کتاب کودک به عنوان کاندیدای جایزه هانس کریستین آندرسن به ژوری این جایزه معرفی شد.[۴] در نظرسنجی سال قبل رادیوکودک از مادران و پدران از بین 5 اثر مهمان‌های ناخوانده، خروس جهانگرد، من یک مامان تازه میخواهم، دنیا چقدر بزرگ است و داستانک‌های نخودی، کتاب داستان داستانک‌های نخودی بهترین کتاب داستان برای کودکان 3 تا 6 سال شناخته شد.
